Austrougarska tvrđava na rtu Oštro na ulazu u Boku Kotorsku sagrađena je u periodu od 1850 -1853 godine u drugoj fazi izgradnje fortifikacionog sistema „Primorske tvrđave Boka“ – kompleksnog fortifikacionog sistema što je od napada sa kopna i mora, trebalo da zaštiti drugu po važnosti vojno-pomorsku bazu Monarhije – zaliv Boke Kotorske. Zajedno sa tvrđavom Oštro, tada su građene i obližnje tvrđave Mamula na ostrvu Lastavica, te Arza na istoimenom rtu sa južne strane ulaza u zaliv. Namjena sve tri tvrđave ili fora kako se takvi objekti nazivaju u vojnoj terminologiji, bila je da spriječe ulazak neprijateljskih brodova u zaliv Boke, pa su tako forovi Oštro, Mamula i Arza činili tzv. prvu odbrambenu liniju od napada sa mora.
Pedeset metara visoka impoznatna kamena građevina napravljena je na samom kraju rta Oštro kao kula koju u osnovi čine dvije nepravilne elipse. For Oštro imao je flankirne tpove u kazamatima, i primarnu tešku artiljeriju na platformama, a tvrđava je imala sve neophodne sadržaje za samostalno vođenje borbenih dejstava te život, rad i obuku posade. Između ostaloga, for raspolaže sa dvije bistijerne za vodu ukupnog kapaciteta 440 hiljada litara, a u krugu tvrđave bili su i smještajni objekti, skladišta, vježbališta, električna i telefonska instalacija. U početku, tvrđava je bila naoružana sa šest baterija topova različitog kalibra d 80 do 190 mm, i to po tri baterije u kazamatima i na platformama. Posadu tvrđave činilo je 245 ljudi u mirnodopskim, odnosno 405 oficira i vojnika u ratnim uslovima.
Pred Prv svjetski rat, for Oštro je prenaoružan pa su njegovu artiljerijsku komponentu tada činila 4 merzera M-1880 kalibra 210 mm, 4 topa kalibra 90 mm i 4 topa kalibra 80 mm. Od ranije, u kompleksu tvrđave dograđena je i posebna baterija koju su činila 4 merzara M-1873 kalibra takođe 210 mm i 4 topa kalibra 80 mm.
Nepunih mjesec dana po početku Prvog svjetskog rata, francuski ratni brodovi prvi su put napali austrougarska utvrđenja na ulazu u Boku. Prvog septembra 1914 eskada pod komandom admirala Lepeyerea, na Oštro, Mamulu i Arzu ispalila je oko 150 granata među kojima i zrna kalibra od 305 mm najtežih topova kojima su bili naoružani tadašnji francuski bojni brodovi –drednoti. Gađajući sa udaljenosti od preko 9.000 metara na kojoj im austro-ugarski topovi sa tvrđava nisu mogli uzvratiti zbog malog dometa, Francuzi su nanijeli samo manja oštećenja foru Oštro.
Nakon ovog događaja, komandant tvrđave odlučio je da se posluži ratnim lukavstvom pa je posadi fora naredio da na udaljenosti od oko 500 metara sjeverozapadno og glavne baterije merzera, na spoljoj strani polustrva, naprave lažnu bateriju i signalnu stanicu. Kod lažne baterije, na stijenama su postavljene manje mine, koje su prilikom sledećeg napada francuskih brodova 19. septembra, daljinski paljene od strane austrougarske posade tvrđave, kako bi se stvorio utisak da lažna baterija gađa Francuze. Istovremeno, paljenjem drugih mina postavljenih ispod tvrđave na hridima sve do mora, stvaran je lažan utisak da francuske granate ispaljene sa brodova, prebacuju cilj. To je potpuno zbunilo nišandžije na francuskim ratnim brodovima koji su stoga, dodatno smanjili elevaciju svojih topova, pa je onda većina njihovih granata podbacivala, i neškodljivo za Austro-Ugare, padala u more pred rtom Oštro.
U sledećm napadu francuskih brodova 17.oktobra 1914, na for Oštro je palo čak 37 teških granata kalibra 305 mm, ali na tvrđavi nije pričinjena veća šteta. Do kraja Prvog svjetskog rata tvrđava više nije napadana. Poslije 1921, tvrđavu preuzima vojska Kraljevine Jugoslavije a for Oštro nastavlja svoju ulogu zaštitnika ulaska u zaliv Boke, iako je već tada zbog napretka artiljerije, tvrđava u praksi izgubila svoju vojnu važnost.
Godine1943 nakon kapitulacije Italije, tvrđava je pretrpila udarce, od strane Njemačke koji su vidljivi i danas.
Nakon Drugog svjetskog rata u vrijeme SFRJ, tvrđava je djelimično korištena kao dio vojnog kompleksa JNA na Prevlaci koji je između ostaloga, činio i istureni poligon Tehničkog opitnog centra na kome su ispitivana nova artiljerijska oruđa i municija.
Tvrđava bi mogla postati obnovljeni čuvar povjesti. Unutar bededma tvrđave htjeli bismo vidjeti restoran, vinoteku, ugodan kafić, muzej, trgovinu, noćni klub, poručuju iz Parka Prevlaka.
